Od dnia jej śmierci zastanawiałam się, jak umrę. Miałam
nadzieję, że los będzie dla mnie tak łaskawy, jak dla niej. Co z tego, że odeszła przez chorobę? Ciepłe łóżko, cisza
domu, w pokoju obok ktoś, kto mnie kocha. Tak bardzo chcę umrzeć normalnie, ze
starości, mając w pamięci wiele wspomnień związanych z rodziną i wiedząc, że
nie zmarnowałam swojego życia.
Czy to naprawdę musi się tak skończyć?
Zimno po raz kolejny targnęło moim ciałem. Odgłosy
nocnego miasta zaczęły tracić na swojej sile, otaczająca mnie ciemność idealnie
zlała się z ponurą ciszą.
Przyciskając rękę do rany na piersi kaszlnęłam znowu, tym
razem plując krwią. Czułam się potwornie słaba, wiedząc, że krew z przebitego
płuca coraz szybciej ucieka z mojego ciała.
Od kilku minut, wijąc się z bólu, patrzyłam na coś, co
zafundowało mi te okropne cierpienia. Ludzką sylwetkę na tle księżyca.
Pochylała się nade mną i chociaż była całkowicie skryta w mroku, tak, że mogłam
dostrzec tylko kontury, doskonale widziałam nienaturalnie biały uśmiech.
Czy to mnie zabije? Czy tak właśnie umrę? Samotna, leżąca
w jakimś ciemnym, zaśnieżonym zaułku, zabita bez żadnego powodu. Tak właśnie
skończę?
Kolejna łza potoczyła się po moim policzku.
Postać przybliżyła się do mnie, jej jaśniejący uśmiech
zniknął. Wydawało mi się, że zobaczyłam nikły błysk na twarzy oprawcy, tak
jakby krople wody oświetloną przez księżycowy blask.
Wzrok zaczynał mi się rozmywać, otoczenie oddalało się
ode mnie z każdą sekundą. Miałam wrażenie, że czas stanął w miejscu.
Postać znów się poruszyła. Stanęła nade mną i wyciągnęła
do mnie rękę.
- Proszę... nie... - szepnęłam ledwo słyszalnie,
zaciskając oczy ze strachu. Po chwili jednak otworzyłam je, bo bałam się, że
zamknę je teraz po raz ostatni. Nie zobaczyłam prawie nic. Byłam tak słaba, że
nie miałam siły dłużej oddychać.
Nagle cała ciemność została zastąpiona jaskrawym
światłem. Wszystko stało się białe. Ciemna postać znikła, zamiast niej pojawił
się hałas. Coś poderwało mnie do góry i cały świat zawirował mi przed oczami.
Po chwili znów nastąpiła ciemność.
Czy ja właśnie... umarłam?
~~*~~
